Graj Swój Tenis

Często ulegamy przesądom. Skinner, jeden z najbardziej znanych psychologów, twierdził, że nie ma ludzi wolnych od zabobonów. Stosunkowo łatwo wierzymy w związek pomiędzy powtarzanym zachowaniem a wzmacniającą konsekwencją. Najczęściej związek ten powstaje gdy jakaś czynność (na przykład sposób odbijania piłki przed serwisem) zostanie przypadkowo wzmocniona (zdobytym punktem). A jeśli nastąpi to nie raz, ale kilka razy, wtedy tym chętniej dopatrujemy się zależności pomiędzy jednym i drugim zachowaniem. Najbardziej znanym przykładem zawodnika przesądnego niewątpliwie jest Rafael Nadal. Hiszpan od lat powtarza te same rytuały i zachowania. Na kort zabiera ze sobą pięć rakiet i dwie wody, które ustawia tak, żeby etykietki były skierowane w stronę boiska. Podczas losowania serwisu Hiszpan cały czas truchta w miejscu, a po losowaniu biegnie sprintem do końcowej linii. Po każdym punkcie wyciera twarz ręcznikiem. Przed każdym punktem poprawia włosy za lewym uchem, dotyka nosa, odgarnia włosy

     John McEnroe, jeden z najwybitniejszych tenisistów, mawiał że 95% tenisa to mentalność. Kilka lat później wtórował mu w tym inny zawodnik klasy światowej - Novak Djokovic - stwierdzając, że „tenis to gra mentalna”, bo przecież wszyscy zawodnicy są sprawni, każdy posługuje się świetnym backhandem i forhandem więc niełatwo zdobyć przewagę techniczną. Trudno się z serbskim tenisistą nie zgodzić. Faktycznie każdy gracz, a zwłaszcza biorący udział w turniejach WTA i ATP, ma doskonałą technikę, mocny serwis, siłę, szybkość i przygotowanie atletyczne. Co zatem sprawia, że ktoś jest na korcie lepszy? Ktoś wygrywa turnieje, potrafi radzić sobie z presją i wyzwaniami dwutygodniowych wielkich szlemów, gdy innych pokonuje stres. Są wybitni zawodnicy, mistrzowie i są arcymistrzowie, którzy potrafią często na przekór trudnościom osiągać satysfakcjonujące rezultaty. Nawet jeśli nie zawsze wygrywają, to nie tracą pewności siebie, ani motywacji, tylko pracują i walczą dalej.      O przygotowaniu